ERVARINGEN BUITENLANDBEURZEN

Jeroen
Jeroen werkte als assistent-ontwerper bij een stedenbouwkundig bureau en volgde een Master Stedebouw. In het kader van een uitwisselingsprogramma kon hij mede dankzij een buitenlandbeurs een aantal maanden studeren aan het Boston Architecture College:
‘Het organiseren van de reis en studie in het buitenland, was al een leerzaam proces op zich. Leren plannen en continu zorgen dat dingen blijven lopen, vergde veel inspanning en organisatie. Maar deze voorinvestering betaalde zich uiteindelijk dik uit en maakte het mogelijk om me een halfjaar lang puur op mijn studie te focussen. Ik kon me volledig richten op een project voor dakloze jongeren in Boston en het wekelijks schrijven van mijn ‘landscape architecture history class’ papers.
Met mijn project voor de daklozenopvang heb ik me niet alleen gericht op een sociaal-maatschappelijk cultuurverschil, maar ook op een persoonlijke visie als ontwerper. Het ontbreken van een sociaal vangnet en de organisatie van zorg voor de zwakkeren in de samenleving, is iets wat me heel erg aangreep in het kapitalistisch ingerichte Amerika.
Al deze ervaringen kan ik goed meenemen in het vervolg van mijn carrière en de afronding van mijn studie hier in Nederland. Globalisering in de architectuur en stedebouw gaat steeds sneller en wordt steeds vanzelfsprekender. Het ontwikkelen van een internationaal portfolio en ervaring op doen met andersoortige problematieken is volgens mij van groot belang.‘

Esther
Esther werkte als fysiotherapeut in een academisch ziekenhuis en volgde een master Klinische Gezondheidswetenschappen. Het onderwerp van haar masterthesis was de omgang met chronische pijn en mede dankzij de buitenlandbeurs kon ze een onderzoeksstage van 5 maanden volgen in Australië:
‘Chronische pijn is een van de meest belastende gezondheidsproblemen waarmee veel patiënten geconfronteerd worden; de kosten van pijnbestrijding in de Westerse landen zijn vergelijkbaar met die van diabetes en kanker gecombineerd. Bovendien zijn de huidige behandelingen voor chroniciteit verre van effectief; 60% van de patiënten met aanhoudende (lage rug)pijn heeft na één jaar nog steeds klachten.
Een nieuwe kijk op pijnbestrijding is dat de pijn (waarschijnlijk) afhankelijk is van de omgeving waarin iemand verkeert. Dat idee is met name in Australië ontwikkeld, een land dat erg vooruitstrevend is op het gebied van bewegingszorg. Dankzij de buitenlandbeurs kon ik een onderzoeksstage van 5 maanden volgen aan de Griffith University (Gold Coast, Australia) waarbij ik in een experimenteel onderzoek de hypothese uittestte op een 40-tal participanten. De uitkomst was dat pijngevoeligheid inderdaad kan worden beïnvloed door de omgeving waar iemand in is.
Dit gehele onderzoek heb ik uitgewerkt in mijn masterthesis die succesvol is afgerond met een acht. Daarnaast heeft het onderzoek geleid tot nieuwe onderzoeksresultaten die eind dit jaar worden aangeboden voor publicatie aan een internationaal vaktijdschrift; ik ben de eerste auteur van deze publicatie. Tevens ben ik gevraagd om de resultaten te presenteren op een nationaal congres voor fysiotherapeuten. Allemaal zeer bijzondere kansen die dankzij deze beurs mogelijk zijn geworden.’

Pauline
Pauline werkt als verpleegkundige op de Intensive Care afdeling van een regionaal ziekenhuis en volgt een opleiding voor verpleegkundig specialist:
‘Wanneer een patiënt de acute fase overleeft en in een stabielere terechtkomt, wordt hij of zij overgeplaatst naar de volgende afdeling. Die belangrijke, positieve stap is voor patiënt én familie stressvol en beangstigend; ze kan zelfs leiden tot klachten als PTSS.
Ik ben de opleiding verpleegkundig specialist gestart met als doel deze patiënten en hun familie een vast aanspreekpunt te bieden. Die rol wordt echter alleen in Australische onderzoeken beschreven: The Liaison Nurse ICU, een continuïteitsfactor in het ziekenhuistraject na de Intensive care opname. Dank zij de buitenlandbeurs van het COCMA- fonds kon ik naar Melbourne gaan om zelf te ervaren wat de rol betekent in de dagelijkse praktijk.
Lange tijd bestond deze rol slechts in mijn hoofd en nu had ik de kans om alles te zien en te bevragen. De tips van de Australische ervaringsdeskundigen van de 7 ziekenhuizen had ik zelf nooit achterhaald. Ik heb alle ingrediënten om aan de slag te gaan, mijn missie is nu om de rol te gaan vertalen in een Nederlandse jas voor een nieuwe rol. Het was een levenservaring welke ik zal koesteren!’

Karen
Karen werkt als leraar/remedial teacher op een multicuturele basisschool en volgt een Master Educational Sciences:
Zowel op de pabo als binnen mijn master ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in het ontwerpen van cultureel en internationaal onderwijs. Nu is in Japan het internationaal onderwijs steeds belangrijker geworden vanwege onder andere de recente internationaliseringsstrategieën op regeringsniveau en de daaruit voortvloeiende behoefte om vaardig te zijn in de Engelse taal. Educatiespecialisten, zoals het in Tokyo gevestigde GSA, de Global Step Academy, focussen op het ontwerpen van internationaal onderwijs voor deze snelgroeiende markt. In 2019 kon ik dankzij de buitenlandbeurs een stage volgen bij de GSA en in dat kader gaf ik op Tokyo West International School de vakken Engels, Arts, Sciences en Social Sciences aan 13 tot 15-jarigen. Het was een geweldige ervaring te werken volgens zelf-ontworpen lesplannen op basis van de kerndoelen uit het curriculum.
Daarnaast voerde ik mijn stageopdracht uit: evalueren van het assessment-beleid en opstellen van een advies met een bijpassende jaarplanning, waarin ik mocht beslissen over de invulling van de professionaliseringsdagen. Daarnaast trainde ik het personeel in het ontwerpen van valide meetinstrumenten voor hun ontworpen lesplannen volgens een IB-format (International Baccalaureate). Een hele klus voor een zelfstandige stagiair. Met name de veranderingen binnen de organisatie (het veranderen van management, wisselingen in personeel, nieuwe onderwijsvisie en leegloop van de school) maakten mijn stage tot een uitdaging.
Door teruggeworpen te worden op mezelf en volledig het wiel opnieuw uit te moeten vinden ben ik niet alleen op professioneel, maar ook op persoonlijk gebied gegroeid. Het is interessant om te werken met collega’s van over de hele wereld met hun eigen stijl van lesgeven, achtergrond, taal en omgangsvormen. Ik heb een hoop geleerd over andere culturen, zonder hier actief mee bezig te zijn. Het verruimt mijn blik op de wereld en heeft een omslag in mijn denken teweeggebracht, meer open.

Roos
Roos werkt als gezinscoach bij een Centrum Jeugd en gezin en volgt een opleiding Voeding & Diëtetiek:
Het onderwerp ondervoeding bij kinderen triggerde mij. In Nederland ben ik echter fulltime bezig om de veiligheid van kinderen te waarborgen op zowel fysiek en psychisch gebied; ondervoeding komt immers in Nederland amper voor. Helaas zijn er nog veel landen waar dit wel een groot probleem is. En zo  kwam ik dan terecht in Zuid-Afrika, waar ondervoeding nog steeds een veelvoorkomend probleem is. Ik ben in contact gekomen met de Nederlandse organisatie Teachers for Africa (TFA), die zich inzet op verschillende scholen in Phalaborwa. Ook zij herkenden dat er behoefte is aan ondersteuning op voedingsgebied en ze boden me een stageplek aan.
Maar zoals dat wel vaker gaat, moesten plannen bijgesteld worden. Graag wilde ik aan de slag bij een ‘public school’ waar ondervoeding een grote rol speelt in hét leven van de kinderen. Maar zoiets regelen kost in Zuid-Afrika drie zoveel tijd als in Nederland. Gesprekken kosten meer tijd, afspraken gaan niet door of de school is ineens gesloten. Omdat ik niet aan de slag kon op een ‘public school’ heb ik mij de overige weken ingezet op een ‘private school’ voor kinderen met een beperking. Hoewel kinderen op een ‘private school’ het beter hebben, is ook hier veel armoede en de hulp in niets vergelijkbaar met Nederland. En hier was overgewicht een groot probleem. De mensen hebben meer geld te besteden maar de kennis over voeding is zo laag dat er zonder het te weten ongezonde keuzes worden gemaakt. Tegelijk is ongezond eten goedkoper dan groenten en fruit en is ook dit een belangrijke oorzaak van het overgewicht.
Ik heb themaweken over voeding georganiseerd voor kinderen en een ouderavond over een soort schijf van vijf, en de school adviezen en voorlichting gegeven hoe zij hun voedingsaanbod konden verbeteren. Verder heb ik de organisatie waarbij ik stage liep, kunnen ondersteunen bij het structureel aanbieden van een stageplek voor Voeding en Diëtetiek studenten. En hoewel de kerninhoud van mijn stage in een alinea samen te vatten is, zijn alle ervaringen die deze periode mij hebben opgeleverd eigenlijk met geen pen te beschrijven. Na thuiskomst merkte ik wel dat er ‘iets’ in mij veranderd is. Ik kijk nu net even anders naar de wereld. Lees meer

‘